Enne hoe is het nu hoor ik jullie vragen? Het is nu twee weken na de operatie en het gaat wel zal ik zeggen. De eerste paar dagen heb ik heel veel pijn gehad in mijn heup. Heb toen ook veel geslapen overdag. Nu twee weken later heb ik nog steeds pijn in mijn heup. Maar goed de arts had al gewaarschuwd dat ik daar veel pijn aan zou hebben. Heb gelukkig bijna geen pijn in mijn voet, dat scheelt. Heb nu nog dat witte gespleten gips. Is wel bijna kapot maar goed moet er nog even om blijven zitten. Maandagmorgen mag dat gips eraf en krijg ik nieuw gips. Ook mogen dan de hechtingen in mijn heup en in mijn voet eruit. Hopelijk word de pijn in mijn heup dan minder.
Wat doe ik zoal op een dag. Sochtends tot 9uur slapen, dan word ik meestal wakker. En dan ontbijten en dan achter mijn laptoppie zitten. En daar doe ik spelletjes of kijk ik filmpjes. Dit hou ik niet zo heel lang vol. Als ik het niet meer vol hou, ga ik op bed liggen en dan dvd's kijken op mijn tv. En dan smiddags eten en daarna weer lekker dvd's kijken of achter mijn laptoppie zitten. Savonds lekker eten en dan weer dvd's kijken of achter mijn laptoppie en dan slapen. Soms slaap ik de hele nacht door, maar vaak heb ik veel pijn snachts en ga dan lezen of liggen draaien. Maar ook dat word steeds minder gelukkig.
Verder word ik lekker verwend door mijn vader en moeder. Met lekker eten savonds en fruit enzo. Ook mijn zussen, zwagers en tantezeggers verwennen op hun manier, ook dat vind ik erg fijn.
Zo zijn jullie weer bij.
donderdag 30 juni 2011
zaterdag 18 juni 2011
Operatie gehad
Zo even een blogje schrijven over mijn belevenissen in het ziekenhuis.
Donderdagmorgen waren we om 5over 7 in het ziekenhuis.
Daar kreeg ik een bed toegewezen en de instructies om een fijn ziekhuishemd en speciaal onderbroekje aan te doen. Dit gedaan en toen wachten tot dat ik aan de beurt was. Om even na half 8 werd ik opgehaald en naar de verkouverkamer gebracht. Daarvoor heb ik eerst nog afscheid genomen van mijn moeder. In de kamer kreeg ik een infuus in mijn linkerhand. Het was even zoeken maar toen had ik een infuus, daar lieten ze gelijk vocht in lopen zodat ik niet zou uitdrogen. En toen was het wachten en wachten en wachten. Uiteindelijk kreeg ik om kwart voor 9 een zenuwblokkade aangebracht in mijn rechterknieholte. Nou dat is geen pretje kan ik je vertellen. Dat deed erg zeer, dus hebben ze me kalmerende medicijnen gegeven en toen ging het gelijk goed. Toen ik op mijn buik lag voor die blokkade kwam mijn eigen DR Stegemann me nog even moed inspreken. Toen die blokkade zat moest ik voorovergebogen zitten en gingen ze de ruggeprik zetten. Brrrr ook geen pretje. En daarna werd ik om 10 voor 9 naar de OK gebracht. Daar hebben ze me op tafel gelegd. Mijn arts vond dat ik niet goed lag dus die heeft me samen met de andere arts me even goed gelegd. Vervolgens gingen ze me helemaal inpakken. Mijn beide armen werden op een kussen gelegd. Dus ik lag met mijn armen en benen wijd net een verkeerslicht poppetje. Ik had mijn ipod meegenomen dus die heeft de anesesist aangesloten en aangezet voor mij en naast mijn hoofd gelegd. Zij heeft ook gelijk een warme deken op mij gelegd en die vol laten lopen met warme lucht. En toen zijn de twee artsen begonnen. Ja ik had er 2, mijn eigen arts en een jonge arts die het volgens mij moest leren van mijn arts. Ze hebben toen eerst een stukje bot uit mijn bekken gehaald. Ik voelde niets natuurlijk alleen het trillen van de zaag ging door mijn hele lijf heen brrrr. Daarna heeft hij het stukje bot in mijn voet geplaatst. Om kwart over 10 kwam mijn arts al naast me staan om te vertellen dat hij klaar was. Er was dus bijna geen botgroei onstaan sinds de vorige operatie. En hij vertelde dat hij een mooi stukje bot heeft geplaatst en dat het nu goed moet komen. Ik werd toen naar de verkoever gebracht. Daar kreeg ik gelijk weer een warme opblaasdeken en moest ik wachten totdat de ruggeprik uitgewerkt was. Toen kreeg ik wel veel pijn in mijn bekken dus heeft de arts me daar morfine gegeven. Raar spul is dat zeg, het helpt tegen de pijn maar ik werd er ook wel een beetje naar van in mijn hoofd. Om 5 over 11 mocht ik terug naar mijn kamer toe. Mijn linkerbeen was toen helemaal wakker en ik had best veel pijn en was ook wel misselijk. Mijn moeder was gelukkig snel gebeld en die heeft me een mooi boek gegeven en twee mooie kaarten. Ze heeft toen even aan mijn bed gezeten en is toen naar beneden gegaan. Ik ben toen naar de gipskamer gebracht. Daar heb ik een spalk gekregen om mijn been. Dus licht gips maar daarna in tweeen geknipt tegen de zwelling. Vervolgens heeft gipsmeester nico er een verband om heen gedaan. Daarna is mijn voet op de foto gezet. Om 3uur was mijn moeder weer bij mij op de kamer, maar ik was erg moe en duf van de morfine dus ben om half 4 gaan slapen, zij is toen naar huis gereden. Ik heb toen geslapen tot kwart voor 5. Ik kreeg toen twee boterhammetjes te eten. Maar die vielen niet zo best in combinatie met de morfine. Ik heb om half 7 alles ondergespuugd, mijn piama het bed enz enz. Dus de zusters bellen en die hebben me schoongemaakt. Helaas had ik nog steeds het infuus in mijn linkerhand, die wilden ze er niet uit halen omdat ik mogelijk nog morfine nodig had. Om half 11 ben ik gaan slapen tot half 6 vrijdagmorgen. Toen moest ik plassen, daarna ben ik weer in slaap gevallen totdat de zuster mijn wakker maakte om kwart voor 7. Toen kreeg ik weer zware medicijnen tegen de pijn. Om 8uur kwam Dr Stegemann aan mijn bed zitten om te vertellen hoe het gegaan is. Hij is erg tevreden en gaf aan dat mijn bekken heel veel pijn gaat doen maar dat hij een mooi stuk heeft kunnen terugplaatsen. En dat hij goeie hoop heeft dat het in mijn voet goed gaat komen. Maar ik mocht wel naar huis van hem :-). Dus ik mijn ouders gebeld en die wilde mij wel ophalen. Mijn voet deed nog geen zeer omdat er een pijnblokkade nog in zit maar mijn bekken deed wel pijn. Maar goed ik mocht van mijn arts naar huis. Vervolgens kwamen er nog allemaal ziekenhuisartsen langs, o.a. een fysio, een pijnspecialist, de zaalarts, de verpleging. Maar goed ik heb alle adviezen ter harte genomen. Niet lopen en staan tot dat je eigen arts zegt dat het mag. En goed je pijnstillers en je trombose spuiten nemen. Om half 11 was mijn moeder er. Toen hebben we een hele tas met pijnstillers en trombose spuiten gehaald en zijn naar huis gereden. Daar stond het comite al klaar. Mijn beide zussen en tantezeggers en mijn vader waren er. Die hebben me verwend met verschillende dingetjes. Was nog wel erg moe dus heb smiddags geslapen. De pijn in mijn bekken was het vervelendst mijn moeder heeft toen daar de pleister van vervangen, blijkt dat ik op mijn buik dus een wond heb van 10CM, dus niet een klein sneetje maar 1 die nog groter is dan op mijn voet. Dat is wel heftig, maar goed zij heeft er een betere pleister opgedaan. Vanmorgen voel ik me al wat beter, nog veel pijn in mijn bekken en in mijn voet begint het nu ook pijn te doen, de blokkade is dus uitgewerkt. Neem dus trouw mijn pijnstillers in. En helaas door die wond op mijn buik mag ik even niet douchen, dus met de hand wassen dan maar. Nu is het wachten tot 1 juli dan mogen de hechtingen in mijn buik en in mijn voet eruit en krijg ik ander gips met een leuk kleurtje. Oh ja mijn beestjes vinden het even wennen de baas in een rolstoel, maar als ik op bed lig komen ze lekker knuffelen en kusjes geven.
Donderdagmorgen waren we om 5over 7 in het ziekenhuis.
Daar kreeg ik een bed toegewezen en de instructies om een fijn ziekhuishemd en speciaal onderbroekje aan te doen. Dit gedaan en toen wachten tot dat ik aan de beurt was. Om even na half 8 werd ik opgehaald en naar de verkouverkamer gebracht. Daarvoor heb ik eerst nog afscheid genomen van mijn moeder. In de kamer kreeg ik een infuus in mijn linkerhand. Het was even zoeken maar toen had ik een infuus, daar lieten ze gelijk vocht in lopen zodat ik niet zou uitdrogen. En toen was het wachten en wachten en wachten. Uiteindelijk kreeg ik om kwart voor 9 een zenuwblokkade aangebracht in mijn rechterknieholte. Nou dat is geen pretje kan ik je vertellen. Dat deed erg zeer, dus hebben ze me kalmerende medicijnen gegeven en toen ging het gelijk goed. Toen ik op mijn buik lag voor die blokkade kwam mijn eigen DR Stegemann me nog even moed inspreken. Toen die blokkade zat moest ik voorovergebogen zitten en gingen ze de ruggeprik zetten. Brrrr ook geen pretje. En daarna werd ik om 10 voor 9 naar de OK gebracht. Daar hebben ze me op tafel gelegd. Mijn arts vond dat ik niet goed lag dus die heeft me samen met de andere arts me even goed gelegd. Vervolgens gingen ze me helemaal inpakken. Mijn beide armen werden op een kussen gelegd. Dus ik lag met mijn armen en benen wijd net een verkeerslicht poppetje. Ik had mijn ipod meegenomen dus die heeft de anesesist aangesloten en aangezet voor mij en naast mijn hoofd gelegd. Zij heeft ook gelijk een warme deken op mij gelegd en die vol laten lopen met warme lucht. En toen zijn de twee artsen begonnen. Ja ik had er 2, mijn eigen arts en een jonge arts die het volgens mij moest leren van mijn arts. Ze hebben toen eerst een stukje bot uit mijn bekken gehaald. Ik voelde niets natuurlijk alleen het trillen van de zaag ging door mijn hele lijf heen brrrr. Daarna heeft hij het stukje bot in mijn voet geplaatst. Om kwart over 10 kwam mijn arts al naast me staan om te vertellen dat hij klaar was. Er was dus bijna geen botgroei onstaan sinds de vorige operatie. En hij vertelde dat hij een mooi stukje bot heeft geplaatst en dat het nu goed moet komen. Ik werd toen naar de verkoever gebracht. Daar kreeg ik gelijk weer een warme opblaasdeken en moest ik wachten totdat de ruggeprik uitgewerkt was. Toen kreeg ik wel veel pijn in mijn bekken dus heeft de arts me daar morfine gegeven. Raar spul is dat zeg, het helpt tegen de pijn maar ik werd er ook wel een beetje naar van in mijn hoofd. Om 5 over 11 mocht ik terug naar mijn kamer toe. Mijn linkerbeen was toen helemaal wakker en ik had best veel pijn en was ook wel misselijk. Mijn moeder was gelukkig snel gebeld en die heeft me een mooi boek gegeven en twee mooie kaarten. Ze heeft toen even aan mijn bed gezeten en is toen naar beneden gegaan. Ik ben toen naar de gipskamer gebracht. Daar heb ik een spalk gekregen om mijn been. Dus licht gips maar daarna in tweeen geknipt tegen de zwelling. Vervolgens heeft gipsmeester nico er een verband om heen gedaan. Daarna is mijn voet op de foto gezet. Om 3uur was mijn moeder weer bij mij op de kamer, maar ik was erg moe en duf van de morfine dus ben om half 4 gaan slapen, zij is toen naar huis gereden. Ik heb toen geslapen tot kwart voor 5. Ik kreeg toen twee boterhammetjes te eten. Maar die vielen niet zo best in combinatie met de morfine. Ik heb om half 7 alles ondergespuugd, mijn piama het bed enz enz. Dus de zusters bellen en die hebben me schoongemaakt. Helaas had ik nog steeds het infuus in mijn linkerhand, die wilden ze er niet uit halen omdat ik mogelijk nog morfine nodig had. Om half 11 ben ik gaan slapen tot half 6 vrijdagmorgen. Toen moest ik plassen, daarna ben ik weer in slaap gevallen totdat de zuster mijn wakker maakte om kwart voor 7. Toen kreeg ik weer zware medicijnen tegen de pijn. Om 8uur kwam Dr Stegemann aan mijn bed zitten om te vertellen hoe het gegaan is. Hij is erg tevreden en gaf aan dat mijn bekken heel veel pijn gaat doen maar dat hij een mooi stuk heeft kunnen terugplaatsen. En dat hij goeie hoop heeft dat het in mijn voet goed gaat komen. Maar ik mocht wel naar huis van hem :-). Dus ik mijn ouders gebeld en die wilde mij wel ophalen. Mijn voet deed nog geen zeer omdat er een pijnblokkade nog in zit maar mijn bekken deed wel pijn. Maar goed ik mocht van mijn arts naar huis. Vervolgens kwamen er nog allemaal ziekenhuisartsen langs, o.a. een fysio, een pijnspecialist, de zaalarts, de verpleging. Maar goed ik heb alle adviezen ter harte genomen. Niet lopen en staan tot dat je eigen arts zegt dat het mag. En goed je pijnstillers en je trombose spuiten nemen. Om half 11 was mijn moeder er. Toen hebben we een hele tas met pijnstillers en trombose spuiten gehaald en zijn naar huis gereden. Daar stond het comite al klaar. Mijn beide zussen en tantezeggers en mijn vader waren er. Die hebben me verwend met verschillende dingetjes. Was nog wel erg moe dus heb smiddags geslapen. De pijn in mijn bekken was het vervelendst mijn moeder heeft toen daar de pleister van vervangen, blijkt dat ik op mijn buik dus een wond heb van 10CM, dus niet een klein sneetje maar 1 die nog groter is dan op mijn voet. Dat is wel heftig, maar goed zij heeft er een betere pleister opgedaan. Vanmorgen voel ik me al wat beter, nog veel pijn in mijn bekken en in mijn voet begint het nu ook pijn te doen, de blokkade is dus uitgewerkt. Neem dus trouw mijn pijnstillers in. En helaas door die wond op mijn buik mag ik even niet douchen, dus met de hand wassen dan maar. Nu is het wachten tot 1 juli dan mogen de hechtingen in mijn buik en in mijn voet eruit en krijg ik ander gips met een leuk kleurtje. Oh ja mijn beestjes vinden het even wennen de baas in een rolstoel, maar als ik op bed lig komen ze lekker knuffelen en kusjes geven.
woensdag 15 juni 2011
operatie
Zo mijn tas is gepakt, rolstoel staat klaar. Moeders heeft ook haar tas klaar.
Nu nog een paar uurtjes slapen en dan is het zover.
Morgenochtend om 5:30 opstaan, dan om 6:00uur rijden richting het ziekenhuis in woerden.
Ik moet om 7:15 in het ziekenhuis zijn. Dan krijg ik eerst een intake gesprek, en word ik naar mijn kamer gebracht. Ik lig dus niet op kort verblijf maar op Orthopedie, mijn arts heeft die kamer voor de zekerheid geboekt. Er is dus kans dat ik langer moet blijven dan 1 nachtje.
Als ik mijn kamer heb gevonden krijg ik een mooi hemd aan en dan is het wachten totdat ik naar de prikkamer mag. Daar krijg ik een infuusnaald bllll. En daar gaan ze ook de ruggeprik zetten en de pijnblokkade in mijn onderbeen aanbrengen. En als beide goed hun werk doen mag ik naar de operatie kamer. Daar wacht mijn dokter en die gaat dan opereren. Hij denkt dat hij 2,5uur bezig is. Nou mijn Ipod is helemaal vol dus ik heb muziek bij me om te luisteren. Ik ben dus de hele operatie bij. Ben heel benieuwd hoe het gaat. Maar ik weet dat ik de operatie niet alleen hoef te doen. Ik heb de Here God bij me die voor me zorgt. En ik weet ook dat er morgen veel voor mijn gebeden word. Dat troost mij ook. Nu ga ik zo slapen en dan horen jullie mij pas weer als ik weer thuis ben en weer achter mijn laptoppie kan.
Nu nog een paar uurtjes slapen en dan is het zover.
Morgenochtend om 5:30 opstaan, dan om 6:00uur rijden richting het ziekenhuis in woerden.
Ik moet om 7:15 in het ziekenhuis zijn. Dan krijg ik eerst een intake gesprek, en word ik naar mijn kamer gebracht. Ik lig dus niet op kort verblijf maar op Orthopedie, mijn arts heeft die kamer voor de zekerheid geboekt. Er is dus kans dat ik langer moet blijven dan 1 nachtje.
Als ik mijn kamer heb gevonden krijg ik een mooi hemd aan en dan is het wachten totdat ik naar de prikkamer mag. Daar krijg ik een infuusnaald bllll. En daar gaan ze ook de ruggeprik zetten en de pijnblokkade in mijn onderbeen aanbrengen. En als beide goed hun werk doen mag ik naar de operatie kamer. Daar wacht mijn dokter en die gaat dan opereren. Hij denkt dat hij 2,5uur bezig is. Nou mijn Ipod is helemaal vol dus ik heb muziek bij me om te luisteren. Ik ben dus de hele operatie bij. Ben heel benieuwd hoe het gaat. Maar ik weet dat ik de operatie niet alleen hoef te doen. Ik heb de Here God bij me die voor me zorgt. En ik weet ook dat er morgen veel voor mijn gebeden word. Dat troost mij ook. Nu ga ik zo slapen en dan horen jullie mij pas weer als ik weer thuis ben en weer achter mijn laptoppie kan.
Abonneren op:
Posts (Atom)